over haar(groei)

 

de anatomie van het haar  

Elk haar groeit in een haarfollikel. Haarfollikels zijn instulpingen, welke reeds gevormd zijn van in de embryonale periode. Aan

de huidoppervlakte mondt de haarfollikel uit in een porie waar het eigenlijke haar uitsteekt. Onderaan heeft de haarfollikel een

ingestulpte bodem: de haarpapil, waarin zich uitermate actieve groeicellen bevinden samen met bloedvatlussen, die de cellen

rijkelijk van bloed (voeding) voorzien. De delende cellen ondergaan geleidelijk een keratinisatie, wat tot de eigenlijke haarvezel

leidt. Wanneer we een haar uittrekken, stopt deze activiteit niet. Integendeel, uittrekken veroorzaakt een versterkte bloedtoevoer

naar de papil, zodat de daar aanwezige groeicellen zeer goed gevoed en gestimuleerd worden tot het vormen van een nieuw

haar, vaak zelfs een sterker haar.    

Het haar is opgebouwd uit een proteïne genaamd keratine. Het haar zelf bestaat uit drie lagen, de cuticula, de cortex en de

medulla. Indien het haar gekleurd is, komt dat door de aanwezigheid van pigmenten - ofwel eumelanine (zwart of bruin) ofwel

pheomelanine (rood of geel). Als deze pigmenten ontbreken is het haar wit. Grijs haar wordt canites genoemd, het is een illusie

die gecreeërd wordt door de mengeling van witte en gekleurde haren. Echte individuele grijze haren bestaan niet echt. 

Haarfollikels zijn aanwezig over het gehele lichaam, behalve op de voetzolen en de handpalmen. Nieuwe haarfollikels worden

na de geboorte niet meer gevormd. We onderscheiden 2 soorten haren: de vellushaartjes en de terminale haren. Vellus is zeer fijn en kleurloos dons, mergloos en wordt zelden langer dan 1 cm. Het groeit op het lichaam van kinderen en in het gelaat van vrouwen. In de puberteit gaan onder invloed van hormonen verschillende delen van het lichaam een sterkere beharing vertonen: de teminale haren. Terminale haren kennen verschillende diktes: fijn haar, middelmatig en zeer dik en stug haar. 

 

de haargroeifases 

Haargroei is geen continu proces. Het heeft een zogenaamd cyclisch verloop, dat wil zeggen dat actieve groeiperioden

(de anagene fase) worden afgewisseld door rustperioden (de telogene fase). De telogene haren worden door de huid

spontaan uitgestoten wanneer in de follikel-bodem weer een nieuw haar begint te groeien. 

Duur anagene fase: van minder dan 3 maanden tot verschillende jaren. De duur van de anagene fase is ook het meetpunt

van de haarlengte; hoe langer de anagene fase duurt, hoe langer het haar kan groeien in lengte. 

Voorbeeld: Hoofdharen kunnen zes jaar en langer in de anagene fase blijven. De verhouding tussen hoofdharen in de anagene

fase is 85% ten opzichte van 15% in de telogene fase. De haren op de benen daarentegen hebben slechts een anagene fase van

maximum 3 maanden voordat ze overgaan in de telogene fase, en slechts ongeveer 30% bevinden zich tegelijk in de anagene fase. 

Haarfollikels staan vaak per 3 bij elkaar, 1 à 5 mm onder de huidoppervlakte. Meestal is slechts 1 van de 3 in de groeifase. 

 

cosmetische overbeharing 

Cosmetische overbeharing is voornamelijk normale haargroei, zoals okselharen, bikinilijn-beharing, armen en benen. Ook kunnen vrouwen op latere leeftijd haartjes op kin, hals en bovenlip krijgen, wat een normaal verschijnsel is. 

overbeharing (hypertrichose) 

Iedere vorm van toegenomen haargroei wordt hypertrichose genoemd. Lokale hypertrichose die vaak in het gelaat het

meest opvallend is, kan een scala van oorzaken hebben:
*postmenopauze: door het afnemen van de oestrogeenproductie
*geneesmiddelengebruik: (corticosteroïden en anti-epileptica)
*ongevallen: (haargroei onder gips)
*Syndroom van Cushing: een aandoening die kan ontstaan door een aandoening aan de hypofyse en bijnieren.
*aangeboren: hypertrichose kan zowel bij mannen als bij vrouwen voorkomen: bij vrouwen op armen en benen, bij mannen

op armen, benen, borst, buik en rug.
*een te sterke beharing kan een grote psychische belasting betekenen.

 

hirsutisme 

Hirsutisme is een te sterke haargroei naar het mannelijk beharingspatroon bij de vrouw in het gelaat, op borst en buik.

Dit wordt veroorzaakt door een toegenomen androgeenproductie of een verhoogde gevoeligheid voor androgenen

(mannelijke hormonen).
We onderscheiden verschillende oorzaken:    
*een niet goed functioneren van de volgende organen: de hypofyse, de bijnieren en de eierstokken,
*constitutioneel hirsutisme: een constante, iets te hoge productie van mannelijke hormonen door de bijnieren of

eierstokken. Vaak hebben deze vrouwen van tijd tot tijd ook last van haaruitval, een vette huid en acné. Ook kan

de menstruatiecyclus verstoord zijn, 

*familiaal hirsutisme: er worden geen afwijkingen in de hormoonhuishouding gevonden. Er is wel sprake van een

verhoogde gevoeligheid van de hormoonreceptoren, van een toegenomen respons van de groeicellen van de papilla

op een normale hoeveelheid hormonen. Dit is familiaal bepaald,
*overgewicht: vrouwelijke hormonen in vetweefsel worden in mannelijke hormonen omgezet.

Behandeling: Hirsutisme kan met succes behandeld worden met de Energist Ultra VPL, maar men dient er rekening mee te houden dat men ten alle tijde, ook vaak tijdens de behandelingskuur, nieuwe haren kan vormen onder hormonale invloed. We kunnen wel de bestaande beharing wegnemen, maar niet de oorzaak. Regelmatig onderhoudsbehandeling zal hier dan ook op zijn plaats zijn evenals een speciaal tarief, net zoals bij overbeharing t.g.v. geneesmiddelengebruik. Hirsutisme in het gelaat: vooral op de kin is de overbeharing vaak heel hardnekkig. Hiervoor zijn twee reden; 
*de dichtheid van de haarfollikels: tot meer dan 500 per cm²,
*meestal heeft men jarenlang de haren praktisch dagelijks uitgetrokken. Hierdoor zijn de haren heel sterk geworden en de follikels gekromd.

Bij ernstig hirsutisme dient een onderzoek door een endocrinoloog uitgevoerd te worden.

Bron: Dr. P. Nijboer, dermatoloog.